सारांश: चार मित्र-मैत्रिणींनी प्रेमाचा उत्सव अर्थात व्हॅलेंटाइन डे वेगळ्या पद्धतीने साजरा करण्याचे ठरवले. त्यांनी आपल्या आयुष्यातील महत्त्वाच्या व्यक्तींना, जसे की वृध्दाश्रमातील आजी-आजोबा, काम करणारे लोक यांना गिफ्ट आणि गुलाब देऊन आनंद दिला. स्वतःच्या बचतीतून त्यांनी हे प्रेमदिवसाचे अनोखे सेलिब्रेशन केले. त्यामुळे सर्वांच्या चेहऱ्यावर हसू फुलले आणि त्यांनी खऱ्या अर्थाने प्रेम वाटले. ❤️
शाळेतून परत येताना रोहन, सान्वी, आयुष आणि सृष्टी रोजच बाजारात सजलेल्या दुकानांकडे बघत होते. हृदयाच्या आकाराचे फुगे, लाल रंगात सजवलेल्या भेटवस्तू, गिफ्ट पॅक्स—सगळीकडे प्रेमाचा उत्सव जाणवत होता. शेवटी सान्वीने विचारलं, “सगळीकडे हे हृदयाच्या आकाराचे सामान का विकत आहेत? काही विशेष सण आहे का?”
आयुष हसत म्हणाला, “हो! मोठ्ठा सण आहे—व्हॅलेंटाइन डे!”
हे देखील वाचा: गोष्ट क्रमांक 6: अधिकार्‍याची लबाडी (गोष्टीत हत्तीची एंट्री )/The Official’s Lie
रोहनने भुवया उंचावत विचारलं, “पण तो सण तर मोठी माणसं साजरा करतात ना? आपण लहान मुलांचं त्याच्याशी काय संबंध?”
सृष्टीने डोळे मोठे करत लगेचच उत्तर दिलं, “असं कुणी सांगितलं? प्रेम ही फक्त मोठ्यांसाठी ठेवलेली गोष्ट नाही! आपल्याही आयुष्यात असे अनेक लोक आहेत, जे आपल्यावर प्रेम करतात, आपली काळजी घेतात. आपणही त्यांच्यासाठी काही करू शकतो!”
ही कल्पना सगळ्यांच्या मनात पटली. सान्वी आनंदाने म्हणाली, “मग यावेळी आपणही हा दिवस खास पद्धतीने साजरा करूया!”
आयुषने उत्साहाने हात वर करत विचारलं, “हो! पण आपण नक्की काय करणार?”
सृष्टीने थोडा विचार केला आणि उत्साहाने म्हणाली, “आपण अशा लोकांसाठी काही करूया, जे रोज आपल्या आयुष्यात खूप मेहनत घेतात. दूधवाले काका, पेपरवाले काका, सोसायटीचे सुरक्षा रक्षक, आपली काम करणारी मावशी—हे सगळे किती कष्ट घेतात आपल्यासाठी! आपण त्यांना छोट्याशा भेटी द्याव्यात.”
सान्वीने लगेच सुचवलं, “आणि आपल्या आजी-आजोबांनाही काहीतरी खास द्यायला हवं. ते आपल्यावर किती प्रेम करतात! आपण त्यांना गुलाबाचं फूल देऊन ‘धन्यवाद’ म्हणूया.”
आयुष उत्साहाने म्हणाला, “हो! आणि वृद्धाश्रमात जाऊन तिथल्या आजी-आजोबांनाही भेट द्यायची! ते आपल्याला नेहमी छान छान गोष्टी सांगतात, आपल्याला आशीर्वाद देतात.”
सगळ्यांनी एकमेकांकडे पाहिलं आणि आनंदाने उड्या मारल्या.
हे देखील वाचा: गोष्ट क्रमांक 5: गुरुचे श्रेष्ठ स्थान/ Supreme Position of Guru
छोट्या हातांची मोठी योजना
दुसऱ्या दिवशी सगळे आपापल्या गुल्लकसह सृष्टीच्या घरी जमले. रोहनने गुल्लक टेबलावर ठेवत म्हणाला, “हे माझं खजिना आहे! मागच्या वर्षभरापासून साठवत आहे.”
सान्वी म्हणाली, “माझ्या गुल्लकात चॉकलेटचे पैसे आहेत.”
आयुष हसत म्हणाला, “…आणि माझं आइसक्रीम फंड!”
सृष्टीने हसतच उत्तर दिलं, “…माझ्याकडे दिवाळीला मिळालेल्या बक्षिसांचे पैसे आहेत!”
सगळ्यांनी गुल्लक फोडून नोटा आणि नाणी मोजली. संख्याशास्त्रात फार गोंधळ न घालत त्यांनी सर्व रक्कम एकत्र केली आणि आनंदाने उड्या मारल्या.
“व्वा! एवढ्या पैशांत आपण छान गिफ्ट घेऊ शकतो!”
त्यांनी घरी सांगितलं होतं आणि आई-बाबांना ही कल्पना आवडली होती. त्यांनीही थोडा सहभाग देण्याचं मान्य केलं.
प्रेमाचा खजिना
दुसऱ्या दिवशी सगळेजण बाजारात गेले. सगळीकडे झगमगत दिवे, सजावटीच्या वस्तू आणि फुलांचे गुच्छ दिसत होते.
रोहनने एक सुंदर कप उचलला आणि म्हणाला, “हे दूधवाले काकांसाठी! यावर लिहिलंय, ‘बेस्ट मॉर्निंग फ्रेंड!’”
आयुषने एक पेन सेट घेतला आणि म्हणाला, “हे पेपरवाले काकांसाठी. ते रोज आपल्यासाठी पेपर आणतात ना!”
सान्वीने एक मऊ स्टोल उचलला, “हे आपली काम करणारी मावशीसाठी. त्या नेहमी म्हणतात ना, ‘साधेपणातच खरी शोभा असते!’”
सृष्टीने एक चमकणारी टॉर्च घेतली आणि म्हणाली, “ही सुरक्षा रक्षक काकांसाठी! ते रात्री जागून आपली काळजी घेतात, ना?”
शेवटी, वृद्धाश्रमातील आजी-आजोबांसाठी उबदार शाल घेतली आणि भरपूर गुलाबांची फुलंही विकत घेतली.
सर्वांना वाटू प्रेम!
व्हॅलेंटाइन डेच्या दिवशी सकाळी, सगळेजण हातात गिफ्ट आणि गुलाब घेऊन निघाले.
त्यांनी सर्वप्रथम दूधवाले काका, पेपरवाले काका, सुरक्षा रक्षक आणि मावशीला भेट दिली. सगळ्यांच्या चेहऱ्यावर आनंद ओसंडून वाहत होता. कुणीही अशा भेटीची अपेक्षा केली नव्हती!
सायंकाळी ते वृद्धाश्रमात पोहोचले. तिथल्या आजी-आजोबांनी त्यांना पाहून हसून स्वागत केलं. मुलांनी पाय स्पर्श करून त्यांना गुलाबाचं फूल आणि भेटवस्तू दिल्या.
“तुमच्या प्रेमानेच तर आम्ही मोठे झालो ना!” सृष्टी म्हणाली.
सगळ्यांनी एकत्र केक कापला, गाणी म्हणली आणि खूप धमाल केली. वृद्धाश्रमातला तो संध्याकाळ अविस्मरणीय ठरला.
प्रेमाचा खरा अर्थ
घराकडे जाताना चौघंही खूप आनंदी होती.
“आज आपल्याला समजलं, प्रेम म्हणजे काय!” सान्वी म्हणाली.
“फक्त एकमेकांना गिफ्ट देणं म्हणजे प्रेम नाही,” आयुष म्हणाला, “प्रेम म्हणजे सगळ्यांना आनंद देणं.”
सृष्टी हसत म्हणाली, “यापुढे दरवर्षी असाच व्हॅलेंटाइन डे साजरा करायचा!”
आणि मग सगळ्यांनी टाळ्या वाजवल्या—कारण त्यांनी आज खरंच प्रेम सगळ्यांना दिलं होतं! ❤️